Bitwa pod Płowcami
Płowce, w których król Władysław Łokietek odniósł zwycięstwo nad Krzyżakami były wsią królewską należącą do mocarstwa radziejowskiego. Majątek ten w roku 1555 został darowany Rafałowi Leszczyńskiemu, staroście radziejowskiemu. Płowce miały od najdawniejszych czasów kościół parafialny skasowany przez wymienionego Rafała Leszczyńskiego, apostatę. Po śmierci męża pozostała wdowa zwróciła kościół i poczyniła starania o powrót księdza katolickiego. Z czasem jednak parafia ta przyłączona została do Witowa, do której po dzień dzisiejszy należy.
Na polach pod Płowcami dnia 27 września 1331 r. odbyła się bitwa między wojskami Łokietka i Zakonu Krzyżackiego. Krzyżacy, wracając z wyprawy do Wielkopolski, przybyli do Radziejowa. Tu rozdzielili swe siły. Pierwsza część wojsk pod wodzą Ottona von Luterberga wyruszyła wcześniej na zdobycie Brześcia Kujawskiego. W jakiś czas po niej udała się w tym samym kierunku silna straż tylna pod wodzą wielkiego marszałka Zakonu Dietricha von Altenburga. Ta właśnie część sił krzyżackich została zaatakowana rankiem w gęstej mgle przez wojska polskie. Rozgorzała zacięta bitwa, w której Łokietek odniósł zwycięstwo. Wkrótce jednak ściągnęły zaalarmowane przez zbiegów siły główne Krzyżaków i na polach płowieckich bitwa rozgorzała na nowo. Ta druga faza bitwy została oceniona przez historyków jako nierozstrzygnięta. Pod wieczór wojska polskie w celu przegrupowania wycofały się z pola, aby nazajutrz przystąpić do decydującej bitwy. W międzyczasie jednak Krzyżacy ustąpili spod Płowiec i szybkim marszem, rezygnując ze zdobycia Brześcia Kujawskiego, udali się w kierunku Torunia.
Bitwa pod Płowcami miała olbrzymie znaczenie moralne dla polskiego oręża. Zarówno jej przebieg jak i znaczne starty krzyżackie rozwiały mit o niepokonaności Zakonu. Po raz pierwszy Kraków, ówczesna stolica Polski, zobaczył w wyniku bitwy płowieckiej jeńców krzyżackich., wśród nich komtura Bałgi - Henricha Reussa von Plauen.
Na polach płowieckich przetrwał do dziś dnia cmentarz poległych znaczniejszych rycerzy, których - według kroniki krzyżackiej Wiganda z Marburga i kalendarza włocławskiego - biskup kujawski Maciej Golanczewski pogrzebał cztery tysiące sto osiemdziesiąt siedem trupów, w tym o wiele więcej braci i ludzi Zakonu. Istniejąca dawniej w tym miejscu kaplica została zniszczona i rozebrana. Przez hitlerowskiego okupanta. Podobnie kopiec pamiątkowy, usypany w 600-rocznicę bitwy, został zniesiony, a ziemię z niego na rynku w pobliskich Osięcinach. Sypanie nowego kopca zapoczątkowano po II wojnie światowej i ukończono w 630-rocznicę bitwy. Na szczycie kopca widnieje kamienny pomnik projektu toruńskiego artysty prof. Stefana Narębskiego.
Na polach płowieckich przez długie lata wyorywano oręż rycerski i kości poległych. W okolicach trwają bardzo żywe tradycje wiekopomnej bitwy (turnieje rycerskie), przy czym legenda splata się z historyczna prawdą.
Źródła:
- Turystyczny szlak Łokietka, Paweł Dzianisz, Janusz Umiński
- 600-lecie bitwy pod Płowcami i historia klasztoru w Radziejowie Kujawskim, ks. Jan Wieczorek
Data dodania 26 czerwca 2019